Refleksje moralne na temat szczepionek przygotowanych z komórek pochodzących z aborcji ludzkich płodów

Papieska Academia Pro Vita

5 czerwca 2005

Rozważana kwestia dotyczy legalności produkcji, dystrybucji i stosowania niektórych szczepionek, których produkcja ma związek z dokonaniem aborcji. Są to szczepionki zawierające żywe wirusy, które zostały przygotowane z ludzkich linii komórkowych pochodzenia płodowego, wykorzystując poronioną ludzką tkankę płodową jako źródło takich komórek. Najbardziej znaną i najważniejszą z nich, ze względu na jej szerokie i niemal uniwersalne zastosowanie, jest szczepionka przeciwko różyczce (różyczce).

Różyczka (różyczka) i jej szczepionka

Różyczka (Rubeola lub „niemiecka odra”) 1 jest chorobą wirusową wywoływaną przez Togawirusa z rodzaju Rubivirus i charakteryzuje się wysypką plamkowo-grudkową. Jest to powszechna infekcja dziecięca, bez objawów klinicznych w jednym przypadku na dwa, ustępująca samoistnie i zwykle łagodna. Jednak wirus różyczki jest jednym z najbardziej patogennych czynników zakaźnych dla zarodka i płodu. W przypadku zakażenia w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, ryzyko zakażenia płodu jest bardzo wysokie (około 95%). Wirus replikuje się w łożysku i infekuje płód, powodując konstelację anomalii znaną jako zespół wrodzonej różyczki. Na przykład ciężka epidemia różyczki, która dotknęła dużą część Stanów Zjednoczonych w 1964 r., Spowodowała 20.000 przypadków wrodzonej różyczki2, co skutkowało 11.250 2100 aborcjami (spontanicznymi lub chirurgicznymi), 11.600 zgonami noworodków, 3.580 przypadkami głuchoty, 1.800 przypadkami ślepoty. XNUMX przypadków upośledzenia umysłowego. To właśnie ta epidemia skłoniła do opracowania i komercjalizacji skutecznej szczepionki przeciwko różyczce, umożliwiającej skuteczną profilaktykę tej infekcji.

Nasilenie wrodzonej różyczki i związane z nią ułomności uzasadniają uogólnione szczepienia przeciwko tej chorobie. Uniknięcie zakażenia kobiety w ciąży jest bardzo trudne, a może wręcz niemożliwe, nawet jeśli chorobę osoby zakażonej rozpoznaje się od pierwszego dnia wysypki. Podejmuje się zatem próbę przerwania przenoszenia poprzez stłumienie gniazda zakażenia wirusem oferowanego przez nieszczepione dzieci, dzięki wczesnemu szczepieniu wszystkich dzieci (szczepienie uniwersalne). To uniwersalne szczepienie spowodowało gwałtowny spadek zapadalności na wrodzoną różyczkę, z ogólną częstością zmniejszoną do mniej niż 5 przypadków na 100.0000 0.1 żywych urodzeń. Jednak postęp ten pozostaje kruchy. Na przykład w Stanach Zjednoczonych po spektakularnym spadku zachorowalności na różyczkę wrodzoną do kilku rocznych, tj. Poniżej 100.000 na 1991 0,8 żywych urodzeń, w 100.0000 r. Pojawiła się nowa fala epidemii, której zapadalność wzrosła do 1997. 2000 / XNUMX. Takie fale odradzania się różyczki obserwowano również w latach XNUMX i XNUMX. Te okresowe epizody odradzania się świadczą o utrzymującym się krążeniu wirusa u młodych dorosłych, co jest konsekwencją niewystarczającego wyszczepialności. Pozostawia to niezauważalny odsetek podatnych osobników na przetrwanie, co jest źródłem okresowych epidemii, które stanowią zagrożenie dla kobiet w wieku rozrodczym, które nie są szczepione. Dlatego redukcja do eliminacji wrodzonej różyczki jest uważana za priorytet zdrowia publicznego.

Szczepionki obecnie produkowane przy użyciu szczepów ludzkich komórek pochodzących z abortowanych płodów

Do chwili obecnej istnieją dwie ludzkie diploidalne linie komórkowe, pierwotnie utworzone (1964 i 1970) z abortowanych tkanek płodowych, które są wykorzystywane do przygotowania szczepionek zawierających żywe atenuowane wirusy: pierwsza linia to WI-38 (Winstar Institute 38) , z diploidalnymi fibroblastami ludzkiego płuca, pochodzącymi od płodu płci żeńskiej poddanej aborcji, ponieważ rodzina uważała, że ​​ma już zbyt wiele dzieci (G. Sven i in., 1969), opracowany i opracowany przez Leonarda Hayflicka w 1964 r. (L. Hayflick, 1965; G . Sven i in., 1969)¹, Numer ATCC CCL-75. WI-38 użyto do przygotowania historycznej szczepionki przeciw różyczce RA 27/3 (SAPlotkin et al., 1965)². Drugą ludzką linią komórkową jest MRC-5 (Medical Research Council 5) (ludzkie płuca, embrionalne) (numer ATCC CCL-171), z ludzkimi fibroblastami płuc pochodzącymi od 14-tygodniowego płodu płci męskiej poronionej z „powodów psychiatrycznych” przez 5-letnia kobieta z Wielkiej Brytanii. MRC-1966 został przygotowany i opracowany przez JPJacobs w 1970 (JPJacobs et al., XNUMX)³. Inne ludzkie linie komórkowe zostały opracowane na potrzeby farmaceutyczne, ale nie są zaangażowane w obecnie dostępne szczepionki.⁴

Obecnie szczepionki, które są oskarżone o wykorzystanie ludzkich linii komórkowych WI-38 i MRC-5, uzyskanych z abortowanych płodów, są następujące:⁵

A) Szczepionki przeciw różyczce⁶:

• monowalentne szczepionki przeciwko różyczce Meruvax® II (Merck) (USA), Rudivax® (Sanofi Pasteur, Fr.) i Ervevax® (RA 27/3) (GlaxoSmithKline, Belgia);
• połączone szczepionki MR przeciwko różyczce i odrze, sprzedawane pod nazwami MR-VAX®II (Merck, USA) i Rudi-Rouvax® (AVP, Francja),
• skojarzona szczepionka przeciwko różyczce i śwince sprzedawana pod nazwą Biavax®II (Merck, USA),
• połączona szczepionka MMR (przeciwko odrze, śwince, różyczce) przeciwko odrze, śwince i różyczce, sprzedawana pod nazwą MMR® II (Merck, USA), ROR®, Trimovax® (Sanofi Pasteur, Fr.) i Priorix® (GlaxoSmithkline) , Wielka Brytania).

B) Inne szczepionki, również przygotowane z wykorzystaniem ludzkich linii komórkowych z abortowanych płodów:

• dwie szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, jedna wyprodukowana przez Merck (VAQTA), druga przez Glaxo SmithKline (HAVRIX), obie przygotowane przy użyciu MRC-5;
• szczepionka przeciwko ospie wietrznej, Varivax®, wyprodukowana przez firmę Merck przy użyciu WI-38 i MRC-5.
• szczepionka przeciwko polio, szczepionka przeciw polio inaktywowana Poliovax® (Aventis-Pasteur, Fr.) przy użyciu MRC-5.
• szczepionka przeciwko wściekliźnie Imovax® firmy Aventis-Pasteur, pobrana z zakażonych ludzkich komórek diploidalnych, szczep MRC-5;
• szczepionka przeciw ospie, ACAM 1000, przygotowana przez Acambis przy użyciu MRC-5, wciąż w trakcie badań.

Stanowisko problemu etycznego związanego z tymi szczepionkami

Z punktu widzenia profilaktyki chorób wirusowych, takich jak różyczka, świnka, odra, ospa wietrzna, zapalenie wątroby typu A, jasne jest, że opracowanie skutecznych szczepionek przeciwko tym chorobom i ich zastosowanie w walce z tymi zakażeniami aż do ich wykorzenienia, poprzez obowiązkową immunizację wszystkich zainteresowanych populacji, bez wątpienia stanowi „kamień milowy” w odwiecznej walce człowieka z chorobami zakaźnymi i zaraźliwymi.

Jednak te same szczepionki, ponieważ są przygotowywane z wirusów zebranych w tkankach zakażonych i dobrowolnie poddanych aborcji płodów, a następnie atenuowane i hodowane przy użyciu szczepów ludzkich komórek, podobnie z dobrowolnych aborcji, nie przestają stwarzać ważnych problemów etycznych. Konieczność wyartykułowania moralnej refleksji nad rozważaną kwestią wynika przede wszystkim ze związku istniejącego pomiędzy przygotowaniem ww. Szczepionek a przeprowadzonymi aborcjami, z których uzyskano materiał biologiczny niezbędny do takiego przygotowania.

Jeśli dana osoba odrzuca jakąkolwiek formę dobrowolnej aborcji ludzkich płodów, czy nie zaprzeczyłaby sobie, przyznając się do stosowania tych szczepionek zawierających żywe atenuowane wirusy na osobach swoich dzieci? Czy nie byłaby to kwestia prawdziwej (i nielegalnej) współpracy ze złem, nawet gdyby to zło miało miejsce czterdzieści lat temu?

Przed rozważeniem konkretnego przypadku należy pokrótce przypomnieć główne założenia klasycznej doktryny moralnej dotyczące problemu współdziałania ze złem7, problemu, który pojawia się, gdy podmiot moralny dostrzega związek między własnymi czynami a popełnionym złym czynem. od innych.

Zasada legalnej współpracy ze złem

Pierwsza zasadnicza różnica dotyczy współpracy formalnej i materialnej. A c jest skonfigurowane. formalne, gdy podmiot moralny współpracuje z niemoralnym działaniem innej osoby, dzieląc jej zły zamiar. Z drugiej strony, gdy podmiot moralny współpracuje z niemoralnym działaniem innego, nie podzielając jego złego zamiaru, konfiguruje się c. materiał.

C. materiał dzieli się dalej na natychmiastowy (bezpośredni) i pośredni (pośredni), w zależności od tego, czy ma współpracować przy wykonaniu złego czynu jako takiego, czy też działa poprzez realizację warunków – lub dostarczenie narzędzi lub produktów – które sprawiają, że możliwe wykonanie złego czynu. W związku więc z „dystansem” (zarówno czasowym, jak i materialnym) między aktem współpracy a złym czynem innych, a c. następny i c. zdalny. C. materiał bezpośredni jest zawsze najbliższy, podczas gdy c. materiał pośredniczony może być bliższy lub odległy.

C. formalne jest zawsze moralnie niedozwolone, ponieważ jest formą bezpośredniego i celowego udziału w złym działaniu drugiego⁸.. C. materiał może czasami być zgodny z prawem (na podstawie warunków „podwójnego skutku” lub „pośredniej dobrowolności”), ale gdy jest skonfigurowany jako c. bezpośredni materiał do poważnych ataków na życie ludzkie, należy go zawsze uważać za nielegalny, zważywszy na wartość danej wartości⁹.
Kolejnym rozróżnieniem klasycznej moralności jest to, że pomiędzy czynną (lub pozytywną) współpracą ze złem a bierną (lub negatywną) współpracą ze złem, przy czym ta pierwsza odnosi się do wykonania aktu współdziałania ze złym działaniem dokonanym przez inną osobę, podczas gdy druga dotyczy zaniechania aktu potępienia lub przeszkody w złym działaniu dokonanym przez inną osobę, o ile istniał moralny obowiązek zrobienia tego, co zostało pominięte¹⁰.. Również c. pasywny może być formalny lub materialny, natychmiastowy lub pośredni, bezpośredni lub odległy. Oczywiście każdy c. formalna pasywna, ale także c. ogólnie rzecz biorąc, należy unikać biernego materiału materialnego, nawet jeśli przyznaje się (przez wielu autorów), że nie ma ścisłego obowiązku jego unikania w przypadku poważnych niedogodności.

Zastosowanie do szczepionek przygotowanych z komórek z dobrowolnie poddanych aborcji embrionów lub płodów

W omawianym przypadku trzy kategorie ludzi są zaangażowane we współpracę w złu, co oczywiście reprezentuje akt dobrowolnej aborcji dokonywany przez innych: a) osoby przygotowujące szczepionki z wykorzystaniem szczepów ludzkich komórek pochodzących z dobrowolnych aborcji; b) kto bierze udział w obrocie takimi szczepionkami; c) tych, którzy muszą ich używać ze względów zdrowotnych.

Przede wszystkim każdą formę c należy uznać za moralnie niedozwoloną. formalne (dzielenie się złym zamysłem) do czynu tych, którzy dokonali dobrowolnej aborcji, która umożliwiła pobranie tkanek płodowych, niezbędnych do przygotowania szczepionek. Dlatego każdy – niezależnie od kategorii, do której należy – współpracujący w jakiś sposób, podzielający swój zamiar, dokonanie dobrowolnej aborcji, mającej na celu produkcję omawianych szczepionek, w rzeczywistości uczestniczyłby w tej samej złośliwości moralnej, co osoby, które dokonały tej aborcji. Takie uczestnictwo miałoby również miejsce, gdyby ktoś, zawsze podzielając nieudany zamiar, ograniczył się do nie potępiania lub sprzeciwu, mając moralny obowiązek, aby to uczynić, takiego nielegalnego działania (bierna współpraca formalna).
Jeśli nie ma tego formalnego podzielenia się złymi intencjami aborcji, jakakolwiek współpraca byłaby istotna, z następującymi specyfikacjami.
Jeśli chodzi o przygotowywanie, dystrybucję i wprowadzanie do obrotu szczepionek powstałych dzięki wykorzystaniu materiału biologicznego, którego pochodzenie jest powiązane z komórkami płodów poddanych dobrowolnej aborcji, co do zasady należy stwierdzić, że proces ten jest moralnie niedozwolony, gdyż mógłby się przyczynić w rzeczywistości, aby zachęcić do przeprowadzania innych dobrowolnych aborcji, mających na celu produkcję takich szczepionek. Jednakże należy uznać, że w łańcuchu produkcji-dystrybucji-marketingu różni współpracujący agenci mogą mieć różne moralne obowiązki.

Ale jest jeszcze jeden aspekt do rozważenia i jest nim pasywna współpraca materialna, którą mogliby osiągnąć producenci tych szczepionek, gdyby nie potępili i publicznie nie odrzucili złego aktu pochodzenia (dobrowolna aborcja), i razem nie podjęli się badania i promowania alternatywnych form, wolnych od moralnej złośliwości, do produkcji tych samych szczepionek. Taka bierna materialna współpraca, gdyby miała miejsce, jest równie nielegalna.
Jeśli chodzi o tych, którzy muszą używać tych szczepionek ze względów zdrowotnych, należy zauważyć, że z wyłączeniem wszelkich c. formalnie, zazwyczaj lekarze lub rodzice swoich dzieci, którzy uciekają się do stosowania takich szczepionek, nawet znając ich pochodzenie (dobrowolna aborcja), prowadzą formę pośredniczącej współpracy materialnej, która jest bardzo odległa, a zatem bardzo słaba w porównaniu z produkcją „aborcja i pośredniczona współpraca materialna w odniesieniu do komercjalizacji komórek pochodzących z aborcji i natychmiastowa w odniesieniu do komercjalizacji szczepionek wyprodukowanych z tych komórek. Współpraca z krajowymi organami ds. Zdrowia i systemami, które akceptują stosowanie szczepionek, jest silniejsza.
Ale w tej sytuacji aspekt c. bierny. Do wiernych i obywateli o dobrym sumieniu (ojcowie rodzin, lekarze itd.) Należy przeciwstawienie się, nawet ze świadomym sprzeciwem, coraz powszechniejszym atakom na życie i podtrzymującą ich „kulturę śmierci”. Z tego punktu widzenia stosowanie szczepionek, których produkcja wiąże się z wywołaną aborcją, jest co najmniej zdalną pośredniczoną bierną współpracą materialną przy aborcji i natychmiastową bierną współpracą materialną przy ich komercjalizacji. Co więcej, na poziomie kulturowym, stosowanie takich szczepionek przyczynia się do tworzenia ogólnego konsensusu społecznego w sprawie pracy przemysłu farmaceutycznego, który wytwarza je w niemoralny sposób.
Dlatego lekarze i ojcowie mają obowiązek uciekać się do alternatywnych szczepionek ¹¹(jeśli w ogóle), wywierając wszelką presję na władze polityczne i systemy opieki zdrowotnej, aby zapewnić dostępność innych szczepionek bez problemów moralnych. W razie potrzeby powinni powołać się na sprzeciw sumienia¹² w porównaniu ze stosowaniem szczepionek wytwarzanych przez szczepy komórek ludzkiego płodu, które uległy poronieniu. Powinni również wszelkimi sposobami (na piśmie, za pośrednictwem różnych stowarzyszeń, środków masowego przekazu itp.) Sprzeciwić się szczepionkom, które nie mają jeszcze alternatywnych rozwiązań bez problemów moralnych, naciskając na przygotowanie alternatywnych szczepionek niezwiązanych z aborcją ludzkiego płodu i prosząc ścisła kontrola prawna przemysłu farmaceutycznego.
Jeśli chodzi o choroby, przeciwko którym wciąż nie ma alternatywnych, dostępnych, etycznie akceptowalnych szczepionek, słuszne jest powstrzymanie się od stosowania tych szczepionek tylko wtedy, gdy można to zrobić bez powodowania znacznego zagrożenia dla zdrowia dzieci, a pośrednio dla populacji. ogólnie. Ale jeśli są one narażone na poważne zagrożenie dla zdrowia, nawet szczepionki z problemami moralnymi mogą być używane tymczasowo. Powodem moralnym jest to, że obowiązek unikania biernej współpracy materialnej nie zobowiązuje, jeśli występują poważne niedogodności. Ponadto w tym przypadku znajdujemy proporcjonalny powód, aby zgodzić się na stosowanie tych szczepionek w obliczu niebezpieczeństwa sprzyjania rozprzestrzenianiu się czynnika chorobotwórczego ze względu na brak szczepień dzieci. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku szczepienia przeciwko różyczce¹³.
W każdym razie pozostaje moralny obowiązek kontynuowania walki i wykorzystywania wszelkich zgodnych z prawem środków, aby utrudniać życie firmom farmaceutycznym, które działają bez skrupułów etycznych. Ale waga tej ważnej bitwy z pewnością nie może i nie może spaść na niewinne dzieci i sytuację zdrowotną społeczeństwa – zwłaszcza jeśli chodzi o kobiety w ciąży.

Podsumowując, należy potwierdzić, że:

• istnieje poważny obowiązek stosowania alternatywnych szczepionek i wyrażania sprzeciwu sumienia wobec osób z problemami moralnymi;
• w odniesieniu do szczepionek bez alternatywy konieczne jest powtórzenie zarówno obowiązku walki o przygotowanie innych, jak i zgodności z prawem stosowania w międzyczasie pierwszych, o ile jest to konieczne, aby uniknąć poważnego zagrożenia nie tylko dla własnych dzieci, ale także, a może przede wszystkim, stan zdrowia ogółu ludności – zwłaszcza kobiet w ciąży;
• zgodność z prawem użycia tych szczepionek nie powinna być interpretowana jako oświadczenie o legalności ich produkcji, marketingu i stosowania, ale jako bierna współpraca materialna, a w słabszym i bardziej odległym sensie również aktywna, moralnie uzasadniona w ostateczności ze względu na obowiązek dbania o dobro swoich dzieci i osób, które mają z nimi kontakt (kobiety w ciąży);
• współpraca ta odbywa się w kontekście moralnego ograniczenia sumienia rodziców, którzy są narażeni na alternatywę działania wbrew ich sumieniu lub narażania zdrowia ich dzieci i społeczeństwa w ogóle. To niesprawiedliwa alternatywa, którą należy jak najszybciej wyeliminować.

---

1. JE Banatvala, DWGBrown, Rubella, The Lancet, 3 kwietnia 2004, vol. 363, n ° 9415, pp. 1127-1137.
2. Różyczka, tygodniowy raport zachorowalności i śmiertelności, 1964, t. 13,
   s. 93. SAPlotkin, Virologic Assistance in the Management of German Odra in Pregnancy, JAMA, 26 października 1964, vol. 190, s. 265-268.
3. L. Hayflick, The Limited In Vitro Lifetime of Human Diploid Cell Strains, Experimental Celi Research 1965, 37 (3): 614–636. G. Sven, S. Plotkin, K. McCarthy, Gamma Globulin Prophylaxis; Inaktywowany wirus różyczki; Production and Biological Control of Live Attenuated Rubella Virus Vaccines, American Journal of Diseases of Children 1969, 118 (2): 372-381.
4. SAPlotkin, D. Cornfeld, Th. H. Ingalls, Studies of Immunization With Living Rubella Virus, Trials in Children With a Strain Cultured From an Aborted Fetus, American Journal of Diseases in Children 1965, 110 (4): 381–389.
5. JPJacobs, CMJones, JPBaille, Characteristics of a Human Diploid Cell Designated MRC-5, Nature 1970, 277: 168-170.
6. Dwie inne linie komórkowe, które są trwałe, linia komórkowa poronionego płodu HEK 293, uzyskana z odciętych pierwotnych ludzkich embrionalnych komórek nerkowych transformowanych adenowirusem typu 5 (materiał nerki płodu uzyskano z abortowanego płodu, prawdopodobnie w 1972 r.) oraz PER.C6, płodowa linia komórkowa utworzona z tkanki siatkówki poronionego dziecka w wieku 18 tygodni, została opracowana do farmaceutycznej produkcji wektorów adenowirusowych (do terapii genowej). Nie byli zaangażowani w produkcję żadnej szczepionki zawierającej żywe atenuowane wirusy, które są obecnie w użyciu ze względu na ich zdolność do rozwijania komórek nowotworowych u biorcy. Jednak niektóre szczepionki, wciąż na etapie opracowywania, przeciwko wirusowi Ebola (Crucell, NV i Vaccine Research Center of the National Institutes of Health’s Allergy and Infectious Diseases, NIAID), HIV (Merck), grypie (MedImmune, Sanofi pasteur), zapaleniu mózgu Japońskie (Crucell NV i Rhein Biotech NV) przygotowano przy użyciu linii komórkowej PER.C6® (Crucell NV, Leiden, Holandia.
7. Istnieje kilka alternatywnych szczepionek przeciwko tym różnym chorobom zakaźnym, które są przygotowywane przy użyciu komórek lub tkanek zwierzęcych, a zatem są etycznie dopuszczalne. Ich dostępność zależy od danego kraju. Jeśli chodzi o konkretny przypadek Stanów Zjednoczonych, obecnie w tym kraju nie ma innych możliwości szczepienia przeciwko różyczce, ospie wietrznej i wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, poza szczepionkami proponowanymi przez firmę Merck, przygotowanymi z wykorzystaniem ludzkich linii komórkowych WI- 38 i MRC-5. Istnieje szczepionka przeciwko ospie przygotowana z linii komórkowej Vero (z nerki afrykańskiej zielonej małpy), ACAM2000 (Acambis-Baxter) (szczepionka drugiej generacji przeciwko ospie, zakonserwowana, niezatwierdzona w USA), która w związku z tym oferuje alternatywa dla Acambis 1000. Istnieją alternatywne szczepionki przeciwko śwince (Mumpsvax, Merck), odrze (Attenuvax, Merck), wściekliźnie (RabAvert, Chiron terapeutyki), przygotowane z zarodków kurzych (jednak ciężkie alergie występowały przy użyciu te szczepionki), poliomyelitis (IPOL, Aventis-Pasteur, przygotowane z małpich komórek nerki) i ospy prawdziwej (szczepionka trzeciej generacji przeciwko ospie MVA, modyfikowanej krowiance Ankara, Acambis-Baxter)
   W Europie i Japonii dostępne są inne szczepionki przeciwko różyczce i wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, produkowane z wykorzystaniem linii komórkowych innych niż ludzkie. Instytut Kitasato produkuje cztery szczepionki przeciwko różyczce, zwane Takahashi, TO-336 i Matuba, przygotowane z komórek nerek królika i jedną (Matuura) przygotowaną z komórek z zarodków przepiórczych. Instytut chemiczno-seroterapeutyczny Kaketsuken produkuje kolejną szczepionkę przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, zwaną Aimmugen, wykonaną z małpich komórek nerkowych. Jedynym problemem pozostaje szczepionka Varivax® przeciwko ospie wietrznej, dla której nie ma alternatywy.
8. Szczepionka przeciw różyczce wykorzystująca szczep Wistar RA27 / 3 żywego atenuowanego wirusa różyczki, adaptowanego i rozprzestrzeniającego się w ludzkich diploidalnych fibroblastach WI-38, znajduje się w centrum aktualnych kontrowersji dotyczących moralności stosowania szczepionek przygotowanych przy pomocy ludzkie komórki z abortowanych płodów.
9. DM Prümmer O.Pr. ,, De Cooperatione ad malum, w Manual Theologiae Moralis secundum Principia S. Thomae Aquinatis, Tomus I, Friburgi Brisgoviae, Herder & Co., 1923, Pars I, Trat.IX, Caput III, n. 2, pp. 429–234. .KHPeschke, Współpraca w grzechach innych, w etyce chrześcijańskiej. Moral Theology in the Light of Vatican II, tom I, General Moral Theology, C. Goodliffe Neale Ltd., Arden Forest Indusatrial Estate, Alcester, Warwickshire, B49 6Er, wydanie poprawione, 1986, str. 320-324. A. Fisher, Cooperation in Evil, Catholic Medical Quarterly, 1994, s. 15–22. D. Tettamanzi, Cooperation, in Dictionary of Bioethics, S.Leone, S.Privitera ed., Sicilian Institute of Bioethics, EDB-ISB, 1994, strony 194-198. .L. Melina, Współpraca z moralnie złymi działaniami przeciwko ludzkiemu życiu, w Interdisciplinary Commentary to the „Evangelium Vitae”, E. Greccia, Ramòn Luca Lucas red., Libreria Editrice Vaticana, 1997, s. 467-490. E. Greccia , Manual of Bioethics, tom I, przedruk trzeciego wydania, Vita e Pensiero, Mediolan, 1999, s. 362-363.
10. Por.Jan Paweł II, Encyklika Evangelium vitae, 74.
11. ibid
12. Katechizm Kościoła Katolickiego 1868.
13. Takie alternatywne szczepionki są szczepionkami przygotowanymi ze szczepów komórek innych niż ludzkie, takich jak linia komórkowa Vero (z małp) (D. Vinnedge), komórki nerek królika lub małpy lub komórki zarodków kurzych. Należy jednak zauważyć, że w przypadku niektórych z tak przygotowanych szczepionek wystąpiły poważne alergie. Zastosowanie technologii rekombinacji ADN może w niedalekiej przyszłości doprowadzić do opracowania nowych szczepionek, które nie będą już wymagały stosowania kultur ludzkich diploidalnych komórek do atenuacji i hodowli wirusa, ponieważ takie szczepionki nie zostaną przygotowane. począwszy od atenuowanego wirusa, ale począwszy od genomu wirusa i tak opracowanych antygenów (G.CWoodrow, WMMcDonnell i FKAskari). Niektóre badania eksperymentalne zostały już przeprowadzone z użyciem szczepionek ADN opracowanych na podstawie genomu wirusa różyczki. Ponadto azjatyccy naukowcy próbują wykorzystać wirusa ospy wietrznej jako wektora do wstawiania genów kodujących antygeny wirusa różyczki. Badania te są wciąż wstępne, a opracowanie preparatów szczepionek, które można zastosować w praktyce klinicznej, wymaga długiego czasu i wysokich kosztów. D. Vinnedge, The Smallpox Vaccine, The National Catholic Bioethics Quarterly, wiosna 2000, vol. 2, nr 1, s.12..GCWoodrow, An Overview of Biotechnology As Applied to Vaccine Development, w: „New Generation Vaccines”, GCWoorow, MMLevine eds., Marcel Dekker Inc., New York and Basel, 1990, patrz str. 32-37. WMMcDonnell, FkAskari, Immunization, JAMA, 10 grudnia 1997, vol. 278, nr 22, s. 2000–2007, patrz s. 2005–2006.
14. W konsekwencji taki obowiązek może prowadzić do „sprzeciwu sumienia”, gdy czyn uznany za niezgodny z prawem jest czynem dozwolonym lub nawet popieranym przez prawo danego kraju i szkodliwym dla życia ludzkiego. Encyklika Evangelium vitae podkreśliła ten „obowiązek przeciwstawienia się” prawu, które zezwala na aborcję lub eutanazję, „przez sprzeciw sumienia” (nr 73).
15. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku szczepienia przeciwko różyczce, ze względu na niebezpieczeństwo wrodzonej różyczki. Taki stan, powodujący ciężkie wrodzone wady rozwojowe płodu, może się zdarzyć, gdy kobieta w ciąży wejdzie w kontakt, nawet krótkotrwały, z nieszczepionymi dziećmi i nosicielami wirusa. W takim przypadku rodzice, którzy nie przyjęli szczepienia swoich dzieci, są odpowiedzialni za przedmiotowe wady rozwojowe i późniejszą aborcję płodów w przypadku stwierdzenia wady.