Seni çok geç sevdim,
ey en eski ve en yeni Güzellik,
seni çok geç sevdim!
Şimdi sen içeridesin ve ben dünyanın dışındayım.
Seni orada buldum ve çirkinleştim ve yarattığın dünyanın güzelliğine kapıldım.
Sen benimleydin ve ben hiçbir yerde değildim.
Bu güzellikler beni senden uzak tuttu.
Sen bağırdın, çığlık attın ve sağırlığı kırdın ve parçaladın, ışığın parlak bir şekilde parladı ve körlüğümü kaçırdı, kokunu yaydın ve ben senin esintini takip ettim, o andan beri seni soluyorum, seni tattım, o andan beri sana açım, sana susadım, bana dokundun, o andan beri barış göndermek için yanıyorum.”
Aziz Augustinus
