Marcel: We zijn 89 en 90 jaar en 70 jaar getrouwd. We houden nog steeds van elkaar! Hoe dat mogelijk is? Ik zeg jullie dat dat veel eenvoudiger is dan je zou denken: alles hangt ervan af, wat je onder liefde verstaat. Van iemand houden betekent: gelukkig zijn omdat je de ander gelukkig kunt maken. Als je daar echt op uit bent, lijken je eigen wensen, die haaks zouden kunnen staan op het geluk van de ander, niet meer op de eerste plaats te komen. Als je alles inzet op het geluk van de ander, is er geen enkele reden waarom de goede relatie niet zou standhouden.
Heleen: Dat vraagt natuurlijk wel een zekere zelfverloochening die niet altijd gemakkelijk is. Bepaalde kwesties kunnen zelfs een bron zijn van ernstige conflicten. Wat onszelf betreft, toen we trouwden wisten we dat we het eens waren over de belangrijkste punten: geloof, visie op het gezin, opvoeding van de kinderen, vrienden, enz. Als dat vastligt, wordt een groot aantal discussies automatisch vermeden. Wat overblijft zijn de kleine moeilijkheden van het dagelijks leven, maar die kun je altijd oplossen als je echt wilt.
Openhartigheid is wat dit betreft essentieel: het is echt nodig alles tegen elkaar te kunnen zeggen, om alles wat niet goed loopt zonder uitstel bespreekbaar te maken vanuit het verlangen om samen een oplossing te vinden waar we het beiden mee eens zijn. Je mond houden is nooit een oplossing.
Marcel: Maar, zullen jullie me zeggen, hoe moet je het concreet aanpakken om de ander gelukkig te maken? Ook dat is heel eenvoudig. Je moet in kleine dingen zorgzaam zijn. Iedere gelegenheid aangrijpen om attent te zijn voor de ander. En de ander werkelijk respecteren, want beleefdheid is een grondregel. Voeg daarbij een flinke dosis humor en je hebt een recept te pakken dat niet kan mislukken.
Net als iedereen hebben we beproevingen gekend. Niet in onze relatie maar in ons leven, zoals dat verliep: vanwege mijn werk moesten we voor de eerste keer uit elkaar – in die tijd schreven we elkaar elke dag -; na de geboorte van ons derde kind kreeg mijn vrouw problemen met haar gezondheid en kon ze zich vier maanden lang niet bewegen; de oorlog, waardoor wij twee keer achter elkaar van elkaar gescheiden werden – en toen was er geen correspondentie mogelijk, op twee armzalige kaarten per maand na; het faillissement van mijn bedrijf, enz. Maar in ons geval betekenden de beproevingen geen bedreiging voor onze band als echtpaar. Integendeel, we zijn daardoor meer naar elkaar toegegroeid.
Heleen: Wat ons het meest tot een eenheid maakt, althans een van de belangrijkste factoren, zijn onze kinderen. Nu zijn daar onze klein- en achterkleinkinderen bijgekomen, want onze zorg en liefde gaan net zo goed naar hen uit.
Marcel: In 67 jaar heeft onze liefde voor elkaar natuurlijk een ontwikkeling doorgemaakt. Wat we voor elkaar voelen is anders dan het gevoel van betovering toen we elkaar ontmoetten of de hartstochtelijke liefde van de eerste huwelijksjaren. Maar liefde is niet minder geworden. Integendeel, ik zou zelfs zeggen dat ze zich iedere dag heeft verdiept door alles wat we hebben meegemaakt, door alle gemeenschappelijke herinneringen en doordat we elkaar door en door kennen.
Heleen: Of we voor elkaar geschapen waren? Ik weet niet of die uitdrukking zo juist is. Ik geloof eerder dat we elkaar hebben ‘gemaakt’. We hebben samen een ontwikkeling doorgemaakt, de een door de ander. We boffen dat we allebei nog leven en niet al te ernstige kwalen hebben. Ik kan niet meer zoveel zien en mijn man niet goed horen, maar zoals een vriendin onlangs nog tegen ons zei: ‘Jullie hebben zo’n band met elkaar dat je samen aan één paar ogen en één paar oren genoeg hebt!’
Credits: www.ilestvivant.com –
Agreement 25/7/2023
with Emmanuel Community https://emmanuel.info/
