Całun to płótno lniane w kształcie prostokąta o wymiarach około 4,41 m x 1,13 m, utkane w jodełkę, na którym z przodu iz tyłu znajduje się wizerunek ukrzyżowanego i umęczonego mężczyzny, który ma ślady i rany podobne do tych, które odniósł Jezus z Nazaretu.
Jest przechowywany w Turynie (Włochy) w katedrze.
Wokół obrazu znajdują się dwie czarne linie oraz kilka napraw i śladów spowodowanych pożarem w Chambéry we Francji, gdzie przechowywano go w 1532 roku.
Całun jest powszechnie kojarzony z płótnem, które miało owinąć ciało Jezusa.Mimo wielu dotychczas przeprowadzonych badań nadal nie ma jednomyślnej zgody co do autentyczności Całunu i wyjaśnienia powstania obecny na nim obraz, który wiernie przedstawia zmartwychwstanie opisane w Ewangeliach.
Na Całunie widoczny jest wizerunek mężczyzny, którego stan śmierci jest możliwy do zidentyfikowania, ale także przyczyna śmierci: ukrzyżowanie.
Obraz przedstawia pewne trudności w odczytaniu ze względu na odwrócenie jasnych i ciemnych tonów, podobne do tych na negatywie fotograficznym, jednak można wyróżnić pewne cechy, takie jak trupia sztywność i brak jakichkolwiek śladów gnicia, a także bardzo liczne ślady biczowania na ciele i siniaki na ramionach spowodowane noszeniem krzyża.
Wyraźnie widoczne są ślady po gwoździach na dłoniach i stopach, liczne rany kłute na głowie oraz duża rana po lewej stronie (na Całunie, a więc po prawej stronie owiniętego mężczyzny).
Całun przedstawia wszystkie wydarzenia poprzedzające ukrzyżowanie:
biczowanie, uderzenia w twarz, ślady korony cierniowej na głowie, używanie gwoździ do ukrzyżowania, rany na rękach i stopach, a wreszcie rany zadane lekką włócznią przez jednego z żołnierski.
Jego nogi nie były złamane, zgodnie z proroctwem zapisanym w Księdze Wyjścia 12:46 i cytowanym w Ewangelii Jana 19:36: „Stało się bowiem tak, aby się wypełniło Pismo:„ Żadna kość z niego nie będzie złamana ”.
Na płachcie Całunu widoczne są dwa rodzaje plam krwi, identyfikowane jako krew ludzka grupy AB, rozróżniane ze względu na moment, w którym krew wydostała się z ciała, zarówno przed, jak i po śmierci (krew zwłok).
Kościół katolicki nie uznaje Całunu za cud, ale dopuszcza jego kult jako relikwii lub ikony Męki Pańskiej.
Jana Pawła II:
„Ponieważ nie jest to kwestia wiary, Kościół nie ma szczególnych kompetencji do orzekania w tych kwestiach. Powierza naukowcom zadanie kontynuowania badań w celu znalezienia adekwatnych odpowiedzi na pytania związane z tym Całunem, które zgodnie z tradycją , ogarnęłaby ciało naszego Odkupiciela, gdy został zdjęty z krzyża.
Dla wierzącego liczy się przede wszystkim to, że Całun jest zwierciadłem Ewangelii. Istotnie, kiedy rozważa się święte płótno, nie można nie zauważyć, że obecny na nim obraz ma tak głęboki związek z tym, co Ewangelie opowiadają o męce i śmierci Jezusa, że każdy wrażliwy człowiek czuje się wewnętrznie poruszony i poruszony kontemplacją To.”.
